Onsdagspreik!

Me era komne i treige tider, som det heiter på gamal kjeft. Og i endetidene ser me alle syndane våre gjentekne, just som du ser livet ganga forbi i korte trekk rett før bilen råmar deg i midtpartiet. Det skortar ikkje på dei — menneskesynd blir nytta til å definere svaret åt ein delt på null, ulogisk som det tykkjest, umogleg som det tykkjest og naturstridig som det er. Men so! Me veit ikkje mykje om oss sjølv, men oss veit: Det er me som sit med anssvaret i desse giftagurktidene, oskefaste som dei er — hokki som er. Og me skal taka føring.

D'er meg merkeleg å sjå at eg mesta blir meir Kungpatriotisk enn flestalle svenskane. Eg tykkjer nemleg ikkje påstandene mot honom er for fæle — forlat honom syndane. Kva syner dei? Stormannsgalskap? Er'e drotningi som er slem å sjå til, mun tru? Hev Kungen libidovanskar? Det blir i ollo (i heile) spekulasjon, ei drøfting som saknar både grorbotn og ei årsak. Påstandene mot svenskekungen syner i verste fall at han er eit menneske. Og det er vel rett nok eit utal århundrar etter vi forlét tanken om kongemakti som er komi frå Gud.

Men i eitt kan me sjå ei ny lekke. Forskningi hev meldt at dei fleste som fær E. coli i herne epidemien som herjar, dei er kvinnfolk. Forskarane melder au at kvinnfolk toler dei som vik frå normalen dårlegare enn menner gjer. Desse sladrande, dømande kvinnfolki! Og jaggu glimta me dét attom. Då må ein venteleg tru bakteriegifti kjem utav ein annan stad enn agurk, når dei ikkje vinn å finne henne elles. Er kvinnfolki daudssjuke utor seg sjølv?

Men eg vik frå. Lat meg no seia at eg hev skjøna folk veit kven eg er, men dei skjønar ikkje koss eg er. Fridomen er framleis ikkje svunnen. Eg er mannen som set nidstang mot Lyse Bredbånd og Språkrådet og kaukar til dei på gamal raulandsdialekt. Eg er mannen som seier «fan heller, gjeva eg hadde anna» når livet gjev meg frukter, som eg heller lagar sprit utav. Eg er han som febrilsk sleikjer ned aviser når eg sit med skrivesperra, sup liksom opp blekket som det var lapskaus og freistar skrive headliners på eit stort lereft med tunga. Det er skiti, men gjort med rein vilje — med reint tildriv. Eg er eit mysterium å lesa, liksom Bibelen:

2 Kong 2: 23 So for han derifrå upp til Betel. Medan han gjekk uppetter vegen, kom det nokre smågutar ut or byen. Dei gav seg til å spotta han og ropa: Kom hit, din snauskalle! Kom hit, din snauskalle! 24 Han såg attum seg, og då han vart var dei, lyste han forbanning yver dei i Herrens namn. Då kom tvo binnor ut or skogen og reiv i hel tvo og fyrti av borni.

So fær det bli eit lag.